Merağın Peşinde

"Süpernova yıldız için ölüm manasına gelse de, patlamanın yaratıcı bir yönü vardır. ... Bu nihai ve şiddetle yanan yıldız fırınında demirin yanı sıra - altın, kurşun ve uranyum gibi - başka ağır elementler de üretilir. Bu elementler, karbon ve oksijen gibi, çekirdek sentezinin daha erken aşamalarında yaratılmış daha hafif elementlerle birlikte uzaya savrulur ve burada sayısız süpernovanın enkazına karışır. İzleyen çağlar boyunca bu ağır elementler yeni yıldız ve gezegen kuşakları yaratacaktır. Bu elementler üretilip uzaya saçılmasaydı, Yerküre gibi gezegenler varolamazdı. Yaşam kaynağı karbon ve oksijen, bankalarımızdaki altınlar, çatılarımızdaki kurşun levhalar, nükleer reaktörlerimizin uranyum yakıt çubukları; hepsi yeryüzündeki varlıklarını, bizim güneşimizin var olmasından çok önce yok olmuş yıldızların ölüm sancılarına borçludurlar. Bedenlerimizi oluşturan malzemenin bile çoktan ölmüş yıldızların nükleer küllerinden oluştuğu düşüncesi, insanı büyülüyor." Paul

Derslerden zihnimizde kalan ve en basit tanımı ile evrendeki düzensizlik manasına gelen entropi kavramı evrenin çok büyük dinamiklerinden biridir.  Entropi gereği evren sürekli düzenli halden düzensizliğe doğru zaman içinde akar. Peki böylesine bir dinamiğe sahip evrenimizde nasıl olur da yıldız sistemleri, canlılar, hatta insanoğlu ve hatta toplumsal sistemler/ilişkiler gibi akıl almaz yükseklikte karmaşıklığa sahip şeyler oluşabilir? Diğer bir deyişle, bu tip varoluşların olduğu bir evren aslında zaman içinde düzensizlikten düzene doğru yönelen bir evren olması gerekmez miydi? Videoda, akademisyen tarihçi Prof. David Christian, akıl almaz karmaşık varoluşların altındaki düzensizliğe akan evrenin anlaşılabilmesi için evrenin tarihine 18 dakikalık bir yolculuğa çıkarıyor.

"Mevlana, bu alemin suretlerden, hayallerden ve gölgelerden ibaret olduğunu, bu alemin mana aleminden geldiğini vurgular. Mana alemi ise fikir ve düşünce gibidir. Nasıl ki bir kişinin fikir ve düşüncesini göremezsek, mana alemini de göremeyiz.